4. Nowi przyjaciele cz.2 (ostatnia)

- O Asha!- krzyknął książę gdy siostra stanęła obok niego. Zauważył też że razem z nią przyszła także Leach.- Czemu z nią przyszłaś?! Narobi nam wstydu, patrz na nią chodzące nie szczęście!- szepnął jej do ucha.

- Posłuchaj bracie to nasza siostra czy ci się to podoba czy nie. W dodatku jest najmłodsza i ma chorą łapę więc jej odpuść.

- Dobra nie ważne, poznajcie moich nowych przyjaciół. Kweli- powiedział przechodząc koło brązowego lewka- Moyo, Nadra i Cheka.

- To co bawimy się?- spytał Moyo podchodząc do Ashy i rzucając na nią zalotne spojrzenie. Po czym księżniczka delikatnie się zarumieniła.

- No pewnie. Gonisz!- krzyknęła ruda i delikatnie uderzyła lewka w ramię.

Lwiątka rozbiegły się w rożne strony, jedynie Leach westchnęła i zwiesiła swoje smutne oczy w ziemię po czym powolnym krokiem poszła w stronę Dotty.

- Leach gdzie idziesz?- krzyknęła Asha, która uciekała przed Cheką, Leach nawet na nią nie spojrzała. 

- Gonisz!- krzyknęła Cheka delikatnie uderzając rudą w ramię. Asha odskoczyła i rzuciła się w pogoń za Khari'm który był najbliżej.

                                                                            *

- Nie możesz się tak wycofywać- zapewniała Dotty, która przeprowadzała właśnie kończyła poważną rozmowę z Leach.

- Wiem, wiem- westchnęła złota.

- To czemu uciekłaś?

- Nie uciekłam, tylko odeszłam.

- No niech ci będzie, czemu odeszłaś?

- Oni bawili się w berka a ja przez moją łapę nie mogę nawet szybko chodzić! Nie ma dnia bez wywalenia się lub od kąśliwych uwag Khari'ego. A zresztą nie chce by reszta lwiątek mnie wyśmiała.

- Leach, posłuchaj nie wszyscy są tacy jak twój brat a jak sobie z nim nie radzisz to powiedz to tacie lub mamie oni na pewno ci pomogą. I mogę cię zapewnić ze nikt oprócz Khari'ego nie będzie się z ciebie wyśmiewał. Idź do nich i się z nimi pobaw, łapa na pewno nie będzie ci przeszkadzać musisz się do tego po prostu przyzwyczaić. 

- Może masz rację ciociu.

- Może?!

- Na pewno!- zaśmiała się Leach i z całej siły przytuliła się  Dotty po czym próbując biegnąć udała się w stronę rodzeństwa i ich nowych przyjaciół mając nadzieję, że wszystko będzie dobrze.

                                                                       *

Zdyszana i spocona Leach, nie patrząc pod łapy potknęła się o kamień i przewróciła się na Moyo'ego (Mojego) który przygnieciony ciężarem księżniczki wydał z siebie głośne warknięcie. Widząc, że lewek jest wyraźnie zdenerwowany zeszła z niego i przeprosiła  go pomagając mu wstać.
- Może byś trochę uważała co?! Chodzić nie umiesz?- warknął Moyo.
- Przeprosiła cię przecież, daj jej spokój- powiedziała Asha podchodząc do siostry i patrząc złowieszczo na Moyo'a.
- Co jej tak bronisz? Chyba umie mówić co nie? Sama sobie poradzi.
- Nie masz rodzeństwa ani nikogo bliskiego, więc nie wiesz na czym polega braterska miłość. Leach jest moją siostrą i najlepszą przyjaciółką zadzierając z nią zadzierasz też ze mną.
Lewek warknął i odszedł w stronę Khari'ego i Kweli'ego.
- Chodź Leach idziemy z tond. Zobaczymy co słychać u Jali.- powiedziała Asha i poszła w stronę Lwiej Skały, jej siostra zrobiła to samo.
                                                                              *
Była już noc, Khari który właśnie się przebudził śpiącym wzrokiem spojrzał na swoich nowych przyjaciół którzy od zachodu słońca należeli do stada jego ojca. Książę ziewnął, przeciągnął się i uważając by nikogo nie trącić ani nie zbudzić wyszedł z groty, uniósł głowę w górę i popatrzył na gwiazdy które świeciły i migały niczym świetliki. Położył się przy wejściu od groty, zamknął  swoje senne oczy zasypiając i rozmyślając o skończonym dniu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Brak mi weny :/ Dlatego nie jestem zadowolona z tej notki.